Χαιρετώ!

Καλώς ήρθα λοιπόν κι εγώ, μέσα στις τόσες χιλιάδες που εξασκούν τα δαχτυλάκια τους στο πληκτρολόγιο του κομπιουτεράκου.
Δεν ξέρω τι με έκανε να θέλω να γράφω τις σκέψεις μου σε ένα blog, αλλά μιας και το γυροφέρνω αρκετό καιρό στο κεφάλι μου, είπα να το κάνω πράξη.  Που το κακό άλλωστε?
Και ξεκινάω το πρώτο μου διαδικτυακό γραπτό με ένα πολύ πρωτότυπο θέμα. Τον καιρό!!!!
Μόλις τώρα έπιασε μια βροχή...καρέκλες που λέμε. Μελαγχολικές καρέκλες για την ακρίβεια. Και με αυτήν την μελαγχολική βροχή μελαγχόλησε και η διάθεση μου...Και μην φανταστείτε για ρομαντικούς λόγους, όχι όχι, απλά σήμερα ξεπατώθηκα να μαζέψω-σκουπίσω-σφουγγαρίσω την βεράντα και τώρα η βροχή θα μου την κάνει σκατά εις το τετράγωνο. Με έπιασαν βλέπεις οι νοικοκυροσύνες μου πρωινιάτικα, αλλά οι καρέκλες φρόντισαν να μου υπενθυμίσουν το τσάμπα και βερεσέ του κόπου και της ξεπατωσύνης μου. Δε βαριέσαι...Τουλάχιστον έκανα την γυμναστικούλα μου (άλλο που αύριο το πρωί θα συχτιρίζω αγενέστατα την χτεσινοβραδινή μπορίτσα).
Μόλις άναψα και απολαμβάνω το στριφτό μου τσιγαράκι (το χιλιοστό σήμερα), μου λείπει βέβαια ο καφές ως το τέλειο συνοδευτικό, αλλά είπα να μην το ξεφτιλίσω απόψε και με πάρει ο κυρ Μορφέας κατά τις 7 και βάλε. (Ή μήπως να το ξεφτιλίσω?)
Μπα...άστο, πρώτη μέρα είναι σήμερα στις άρες-μάρες μου και θα χρειαστώ ξεκούραση. Πως θα επιστρέψω φρέσκια και δριμύτερη?
Την καληνύχτα μου σε όποιον μπει σε αυτό το δωματιάκι...